Hoe ik (het meeste) van mijn boeken weg deed

 



Sinds ik ben gaan opruimen heb ik al vaak gedacht: dat kan ik niet! Dat lukt me niet! Onmogelijk!
Om later te ontdekken dat het onmogelijke voor mij toch wel degelijk mogelijk was. 


Als je me een paar jaar geleden had gevraagd of ik ook mijn boeken ging opruimen, dan had ik gezegd: nooit!


Uiteindelijk ging toch het grootste deel van mijn/onze boeken weg. Zelfs de hele boekenkast ging weg. 





Dol op boeken en lezen en toch bijna alles wegdoen?

Ik ben dól op boeken en op lezen. Ik hou van alles rondom boeken. Ik hou van schrijven. Ik hou van heel de sfeer van boeken. Films die zich afspelen in boekenwinkels of bibliotheken. Ik hou van de gezellige boekenafbeeldingen op pinterest. Ik hou van lezen over schrijvers, werkkamers, bureaus en leeshoeken. Daar ligt het niet aan. Maar ik heb ontdekt dat in mijn eigen huis een boekenkast teveel onrust voor me geeft. 


Toen we in ons huis kwamen wonen wilden we een grote boekenkast in de woonkamer, met al onze 'schatten' erin. Maar in de loop der jaren merkte ik dat het te rommelig voor me werd. Eerst dacht ik dat het kwam door de boeken die erbij gelegd werden, maar waar niet echt plek meer voor was. Of dat het kwam door de ornamenten ertussen. Of door de post die er 'tijdelijk' neergelegd werd. Later dacht ik dat het aan al het andere lag, zoals het wasgoed, de verzorging kinderen, verantwoordelijkheden, eten koken, huisdieren) Ik dacht, als ik dát eerst op orde heb, dan komt het met de boeken wel weer goed'. 


Gaandeweg merkte ik dat het de boekenkast vooral visueel te rommelig voor me is. Al die verschillende kleuren. Mijn aandacht werd er telkens door getrokken: ik zag een boek en onwillekeurig las ik de titel. Boeken die ik al gelezen had: 'o dat was zo'n mooi boek' - 'heb ik gelezen, maar weet niet meer hoe het ging'. Of titels die ik nog wilde lezen. 'o ja, die wil ik écht nog een keer gaan lezen'. Telkens gingen mijn ogen er naartoe en of ik nou wilde of niet, ik las elke keer weer de titels. 


Het dagelijkse leven gaf me al genoeg prikkels, ik hoefde daar niet nog meer prikkels van boeken bij, op de momenten dat ik met iets anders bezig was. 



Vervolgstap: de boekenkast verhuisde naar zolder

Zodoende verhuisde de boekenkast naar de bovenste verdieping. Daar had ik in mijn hoofd ook hele mooie plaatjes bij. Van die heerlijke zolders met boeken die mijn fantasie prikkelden. In de praktijk was het een verschuiving van het probleem. 


Ongeveer twee jaar geleden werd onze bovenste verdieping anders ingericht. Er werd een extra kamer getimmerd en meubels moesten verplaatst worden. De enige plek waar mijn antieke kledingkast kon staan was tegen de muur van de boekenkast.  


Ik ging nog een keer de relatie tot mijn boeken herzien. Waarom bewaarde ik eigenlijk alles wat ik gekocht en gelezen had? Alleen maar om die herinnering te koesteren of om tegen visite te kunnen zeggen 'die heb ik ook nog in de kast'?


Het was belangrijker voor me dat de verhalen weer in omloop werden gebracht. Een boek moet leven, moet gelezen worden, moet begrepen worden, moet verteld worden. Zodat anderen er ook iets van kunnen leren of ontspanning uit kunnen halen zoals ik dat heb gedaan. 


Als ik de antieke kledingkast en de boekenkast op de weegschaal legde, dan was uiteindelijk de kledingkast me dierbaarder. 


De knoop werd doorgehakt en het gros van de boeken ging weg. Inclusief een vrijwel de hele collectie tijdloze DVD's. 


Het deel wat er nog over is, staat achter dichte deuren en dat is visueel veel rustiger voor mij. 


Holistisch opruimen is een heel bijzondere ontdekkingsreis. Dat wat je eerst voor onmogelijk hield, blijkt toch mogelijk. Mijn liefde voor boeken en lezen is niet minder geworden door mijn boeken weg te doen. Net als dat mijn liefde voor handwerken niet minder is geworden door het wegdoen van tassen vol stoffen. Dat wat wezenlijk is voor jou, dat blijft. Ook als jij het materiële item niet meer hebt. 



 

Wat is een goeie bestemming voor jouw overtollige boeken: 

- Kringloopwinkel
- Minibieb
- Heb je iemand op het oog die graag een bepaald boek wil lezen, bied het dan rechtstreeks aan
- Verkopen via Marktplaats, boekwinkeltjes.nl, via boekenbalie.nl of via (lokale) facebookgroepen
- Doneren aan Books4Life
- Doneren aan schoolbibliotheek
- Als je boek er nog ongelezen uitziet, dan kun je het prima cadeau geven (als je durft). 


Ik weet dat het wegdoen van boeken voor boekenliefhebbers een no-go is, dan kun je allicht kijken of je een selectie kunt maken tussen de speciale boeken (bijvoorbeeld eerste uitgaves, of verzamelingen, of gesigneerde exemplaren, of out of print boeken) en tussen gangbaar verkrijgbare boeken. Welke zijn voor jou essentieel en welke minder noodzakelijk. 


Ongeveer een keer per maand verstuur ik een nieuwsbrief met inspiratie en bemoediging voor iedereen die op zoek is naar een opgeruimder, eenvoudiger en zinvoller leven. Spreekt dit je aan, dan ben je van harte welkom om je via deze link in te schrijven. 


Warme groet, 
Anita

30 x minimaliseren in de badkamer






In navolging van mijn vorige lijst 30 keer minimaliseren in de keuken, heb ik nu een lijst samengesteld van 30 keer minimaliseren in de badkamer. 


Het zijn 30 keer items die ik zelf geminimaliseerd heb in de loop der jaren. Vooral in het eerste jaar van mijn opruimreis heb meerdere blogposts geschreven over hoe ik de badkamer aanpakte. Alle blogposts van het eerste jaar opruimen, heb ik gebundeld in een pdf. Als je het leuk vindt, dan kun je het hier downloaden en lezen. 

Ik begin mijn lijst met de gangbare items, die iedereen wel in zijn badkamer heeft en waar je regelmatig doorheen moet. 

1. Thuiszorgmiddelen die over datum zijn. Denk aan neusspray, hoestdrank, crème, zalf. 
2. Lege tubes, shampoo flessen, douchegelflessen, lege verpakkingen van wattenstaafjes, maandverband, scheermesjes. Ook aangebroken verpakkingen van haarverf kunnen weg. 
3. Alle shampoo’s, douchegels, handcrème, bodylotion die je niet (meer) bevallen. De shampoo kun je nog opmaken in de toiletpot. Doe als FlyLady en drup elke dag wat in de toiletpot, schoonborstelen en doorspoelen. 
4. Make up, mascara, oogschaduw, eyeliner dat over datum is, geklonterd of waar je op uitgekeken bent.
5. Oude verbandmiddelen; afgeknipte pleisters, afgeknipte verbandrollen, klemmen voor verbandrollen, steriele gaasjes die ver over datum zijn. 

Collectief Minimalisme






Opruimen leidt tot onverwachte nieuwe inzichten. Je gaat verbanden zien die je eerst nog niet zag. Eerst over je eigen handelen. Over je struikelblokken. Over je eigen gevoel voor wat zinvol is. Over waar je valkuilen liggen. 

Naarmate je meer en meer opruimt, verandert je houding ten opzichte van alles om je heen. Eerst je relatie met spullen. Dan de relatie met jezelf. De relatie met je naasten. Relatie tot alles. Je neemt je vriendenkring onder de loep. Je koopgedrag. Het gedrag van de overheden en autoriteiten.

Je gaat niet alleen je eigen leven beter begrijpen, maar je gaat ook zien wat jouw handelen doet met je leefomgeving. Alle meuk die je kocht is ergens op deze wereld geproduceerd. Meestal in lage lonen landen. Door mensen in niet zo toffe omstandigheden. En dan voelt het opeens wel heel respectloos als je ziet hoeveel wegwerpartikelen er door je handen gaan. Je wordt je bewuster van hoe jouw eten geproduceerd wordt en hoe de aarde wordt uitgeput en vervuild. Op de een of andere manier is het dan jouw korte geneugten niet meer waard. Ik hoor en lees het van eigenlijk alle mensen die eenvoudiger, opgeruimder en minimalistischer leven; zij willen een duurzamer leven. 


Collectief Minimalisme

De laatste tijd komt telkens de term Collectief Minimalisme bij me op. 
Er is denk ik een verschuiving nodig van wat we op individueel niveau kunnen doen, naar een gezamenlijk - collectief - doel. 

Met opruimen en minimaliseren beginnen we in eerst instantie voor onszelf. Omdat we onze spullen als ballast ervaren. In je eentje kun je al heel veel minderen. Eerst denk je dat je zaken écht niet kunt missen, maar gaandeweg kom je erachter dat je meer kunt missen dan je dacht. Ik had bijvoorbeeld nóóit kunnen denken dat ik mijn boeken en boekenkast weg zou doen. Boeken, die gaven me altijd zoveel plezier. Ik hoefde maar een foto of een film te zien van huizen met boekenkasten en dan werd ik er al blij van. Mijn hart maakte een sprongetje bij de werkkamers van auteurs en al die schrijfinspiratie om hen heen. Maar in de praktijk werd mijn boekenverzameling mij een last. Al die boeken van anderen bleken niks toe te voegen aan mijn fantasie. Ik bleek er best goed zonder te kunnen en nog steeds onuitputtelijke fantasie te hebben. 

Waar je in je eigen leven kunt opruimen is een heel belangrijk begin. Veel mensen zijn bezig om te minderen. Zonder de individuele inzet komt er ook geen collectief. Toch, hoe frappant is het dat er zóveel over global warming, smeltende ijskappen, stikstofuitstoot en klimaatdoelen wordt gesproken, maar dat over de hele linie alles nog steeds op groei is ingericht

Ook duurzaamheid is een commercieel concept geworden. Hoeveel zonnepanelen, warmtepompen, elektrische auto’s, papieren rietjes, apps tegen voedselverspilling, kleding van biologisch katoen moet er nog geproduceerd worden voordat we door hebben dat duurzaamheid gewoon een vorm van consumentisme is geworden? 

Wat als onze consumptiegedreven en op groei gerichte samenleving een trauma-reactie is? Een collectieve trauma reactie. Wij willen nooit meer tekortkomen. Maar door de westerse expansiedrift komen andere landen in de knel. Of eigenlijk denk ik nog liever: het zijn niet de landen die in de knel komen, maar dat deel van moeder aarde. Waardevolle delfstoffen die voor inferieure of luxe-artikelen of zelfs wegwerpartikelen gebruikt worden. En ons afval? Ons afval komt overal terecht. Alles wat ooit geproduceerd wordt, wordt uiteindelijk afval.



Relational Life Therapy. 


Onlangs las ik het boek Wij (Us) van dr. Terrence (Terry) Real*. Ik las het omdat ik meer wilde weten over hoe je in een lange relatie elkaar kunt blijven vinden, ondanks de ballast die je allebei meedraagt. En ook omdat ik opvallend veel las over (echt)scheidingen, waarbij de stellen eigenlijk niet zo goed konden duiden waarom ze uit elkaar wilden. ‘De koek is op’. ‘We leven als broer en zus’. Of juist dat de ene partij heel stellig was en het voor de andere partij als donderslag bij heldere hemel kwam. Dat allemaal bij elkaar zette me aan het denken en aan het zoeken naar antwoorden. Ik had het gevoel dat er een les voor ons allemaal in zat. 

Hoe wonderlijk was het dan om te lezen hoe Terry Real in zijn boek het verband legt tussen liefdesrelaties en global relaties. Hij schrijft over het belang van het herstellen van de onderlinge relatie. Niet alleen richten op de relatie met onszelf. Hij noemt het Relational Life Therapy. Verplaats de focus van het individu-gerichte denken, naar het collectieve. Naar het herstellen van dat wat ons ongezien allemaal verbindt. In de eerste plaats de band met onszelf, maar met als doel om het gemakkelijker te maken voor anderen om te herstellen. Dus niet uit individualisme. In groepen, waar steun is, daarin is herstel vele malen makkelijker, dan afgesneden van ‘de rest’. 

“We leven in een anti-relationele, narcistische maatschappij, en de kapitalistische competitie (als de een wint, verliest de ander) is daar eeuwenlang de essentie van geweest.”

Er moet een verschuiving komen. De aarde is er voor jou! Niet in de zin om jezelf iets toe te eigenen, maar in de zin dat je mag ontvangen wat de aarde geeft. Niet meer nemen dan wat je nodig hebt én iets ervoor teruggeven. Net zoals dat je je partner niet kunt toe-eigenen, maar dat je mag ontvangen wat hij/zij te geven heeft. 

De laatste tijd probeer ik voorbeelden te verzamelen van waar collectief minimalisme veranderingen ten goede kan brengen. Of waar ik al een glimp van collectief minimalisme zie verschijnen. Het is nog een work in progress, hopelijk volgen er meer voorbeelden. 

Bijvoorbeeld: Ik lees regelmatig ervaringen van mensen die spullen gekocht hebben via Vinted en niet gekregen hebben wat hen beloofd is. ‘Kan ik hier nog iets aan doen?’ Is dan de vraag. 
En dan gaat het bijvoorbeeld om een pakket kinderkleding van €10. Een deel van de tips gaan erover dat je het moet melden, dat het bedrog is, dat als je het meldt de verkoper het geld niet krijgt. Maar waar hebben we het nu eigenlijk over? Je was in eerste instantie niet van plan om het volle pond te betalen, je dacht een voordeeltje gevonden te hebben en dan blijkt het tegen te vallen. Het valt €10 tegen. Is het echt nodig om op je strepen te staan en die €10 terug zien te krijgen?

Ik zie hier gelukkig wel een kentering; steeds vaker komen op deze vragen reacties als: neem je verlies. Weer wat van geleerd, volgende keer beter opletten. 

Het leven zit nu eenmaal niet zo in elkaar dat je voor alles genoegdoening krijgt. Je goed laten voorlichten als consument is beslist een goeie zaak. Maar je kunt niet het onmogelijke verwachten. 

Misschien is dit uiteindelijk nog niet eens een goed voorbeeld, maar ik ben ook nog wat zoekende hierin. Ik wil er wel mee aangeven dat ik denk dat het nodig is om steeds meer bewuster te worden van wat het betekent als we alles gecompenseerd willen krijgen. Ik denk dat we als mensheid een gezamenlijk andere houding nodig hebben ten opzichte van hoe we het gewend waren. Ons vaker afvragen: wat voegt het toe? Wat voegt het toe als ik tientallen keer over en weer mail om genoegdoening te krijgen voor €10? Is de aarde ermee gediend? Als het niet voor onszelf is, dan wel voor de generaties na ons. 

“Leer je kinderen wat harmonie, disharmonie en herstel is, ook al hebben je eigen ouders dat waarschijnlijk niet gedaan. Bewapen ze met vaardigheden, rust ze uit met kennis.”


Tot zo ver mijn gedachtes over een zoiets ongrijpbaars als het collectief. Mijn dank is groot dat je dit met geduld hebt willen lezen. 

Warme groet, 
Anita


*de link naar het boek van Terrence Real is een affiliatelink. Mocht je hier iets bestellen, dan ontvang ik een kleine vergoeding. Het stelt mij in staat om verder te lezen en te verdiepen. 

Als je je inschrijft voor mijn nieuwsbrief, dan ontvang je ongeveer 1 keer per maand een mail met inspiratie en bemoediging. 






Recept voor bananenbrood


Wie zichzelf gaat aanleren om eenvoudiger te leven en het pad van Zelf Maken bewandelt, die komt al snel uit bij het zelfgemaakte bananenbrood. Geroemd om zijn eenvoud. Geprezen om zijn kwaliteit om restjes te verwerken. Kortom, de trots van elke beginner én ervaren thuisbakker. 


Het was al heel lang geleden dat ik een bananenbrood maakte. Want ik vond het stiekem altijd zo'n gedoe, met al die verschillende 'beetjes van dit en restjes van dat'. En ik koop wel bananen, maar niet altijd en er blijven bijna nooit bananen in de kast liggen. Bananen zijn nogal in trek hier in huis. 

Je kunt hele rijpe bananen trouwens ook goed invriezen; schil eraf, overlangs doorsnijden en plat in een ziplock zakje invriezen. Heel geschikt voor een smoothie. Of bananenbrood. 


Hier is trouwens mijn lijst met producten die je kunt invriezen


Onlangs lunchte ik met mijn groepje van de antroposofische patientenkring en iemand had een zelfgebakken bananenbrood meegebracht. Iedereen vroeg hoe ze het gebakken had en welk recept ze gebruikte. Daardoor raakte ik weer in de stemming om weer zelf een bananenbrood te bakken. Ik gebruikte het recept voor een healthy bananenbraad van Pauline's keuken als basis en paste zoals gewoonlijk weer iets aan. Zaak om het snel op te schrijven, voordat ik het vergeet. 


Ingrediënten:

  • 3 rijpe bananen, gemiddeld formaat
  • 3 eieren, kamertemperatuur
  • 3 à 4 (medjoul) dadels
  • 100 gr amandelmeel
  • 50 gr boekweitmeel
  • 30 gr kokosrasp (kokos neemt vocht op, dus prima geschikt voor een bananenbrood)
  • handvol gewelde rozijnen (van te voren een handvol rozijnen in een kommetje heet water laten wellen. Voor gebruik afgieten en afdrogen). 
  • ca. 75 gr. hazelnoten en/of walnoten
  • 2 theel. bakpoeder
  • snufje zout
  • koekkruiden of spekkoekkruiden

Zo maak je het brood:  

  • Pureer de bananen en de in stukjes gesneden dadels (zonder pit) met een staafmixer tot een gladde substantie. 
  • Voeg één voor één de eieren toe en klop ze met een garde door het beslag.
  • Spatel dan de amandelmeel en boekweitmeel erdoor. Meng ook het bakpoeder, de koekkruiden en snuf zout door het beslag. 
  • Hak de noten in stukjes en spatel deze ook door het beslag. 
  • Meng tot slot de kokosrasp erdoor. 
  • Verwarm de oven voor op 175 graden (hetelucht).
  • Vet een cakevorm of broodvorm in met boter. Ik zet altijd het cakeblik met een beetje boter in de oven die aan het voorverwarmen is. Na een paar minuten haal je het blik er uit en is de boter zacht genoeg om te kwasten.  OF: bekleed de binnenkant van je bakblik met bakpapier. 
  • Bak het bananenbrood in ongeveer 45 minuten. 
  • Test of je cake gaar is door met een lange satéprikker of dunne breinaald in het midden van je cake te prikken. Komt je prikker of naald er schoon uit, dan is je cake gaar. Anders nog even terug in de oven. 
  • Als je bananenbrood klaar is, dan even laten afkoelen in de vorm en dan op een rooster verder laten afkoelen. 

Bananenbrood is niet heel lang houdbaar. Door de natte ingrediënten komt er snel schimmel op. Je kunt de helft invriezen, of binnen een paar dagen de cake opeten. 

In het verleden heb ik meerdere zelfgemaakte etenswaren beschreven. Klik gerust verder door op het label 'Zelf Maken' te klikken (te vinden bovenaan dit artikel). 

Een heel fijn weekend!


Warme groet, 
Anita