30 x minimaliseren in de badkamer






In navolging van mijn vorige lijst 30 keer minimaliseren in de keuken, heb ik nu een lijst samengesteld van 30 keer minimaliseren in de badkamer. 


Het zijn 30 keer items die ik zelf geminimaliseerd heb in de loop der jaren. Vooral in het eerste jaar van mijn opruimreis heb meerdere blogposts geschreven over hoe ik de badkamer aanpakte. Alle blogposts van het eerste jaar opruimen, heb ik gebundeld in een pdf. Als je het leuk vindt, dan kun je het hier downloaden en lezen. 

Ik begin mijn lijst met de gangbare items, die iedereen wel in zijn badkamer heeft en waar je regelmatig doorheen moet. 

1. Thuiszorgmiddelen die over datum zijn. Denk aan neusspray, hoestdrank, crème, zalf. 
2. Lege tubes, shampoo flessen, douchegelflessen, lege verpakkingen van wattenstaafjes, maandverband, scheermesjes. Ook aangebroken verpakkingen van haarverf kunnen weg. 
3. Alle shampoo’s, douchegels, handcrème, bodylotion die je niet (meer) bevallen. De shampoo kun je nog opmaken in de toiletpot. Doe als FlyLady en drup elke dag wat in de toiletpot, schoonborstelen en doorspoelen. 
4. Make up, mascara, oogschaduw, eyeliner dat over datum is, geklonterd of waar je op uitgekeken bent.
5. Oude verbandmiddelen; afgeknipte pleisters, afgeknipte verbandrollen, klemmen voor verbandrollen, steriele gaasjes die ver over datum zijn. 

Collectief Minimalisme






Opruimen leidt tot onverwachte nieuwe inzichten. Je gaat verbanden zien die je eerst nog niet zag. Eerst over je eigen handelen. Over je struikelblokken. Over je eigen gevoel voor wat zinvol is. Over waar je valkuilen liggen. 

Naarmate je meer en meer opruimt, verandert je houding ten opzichte van alles om je heen. Eerst je relatie met spullen. Dan de relatie met jezelf. De relatie met je naasten. Relatie tot alles. Je neemt je vriendenkring onder de loep. Je koopgedrag. Het gedrag van de overheden en autoriteiten.

Je gaat niet alleen je eigen leven beter begrijpen, maar je gaat ook zien wat jouw handelen doet met je leefomgeving. Alle meuk die je kocht is ergens op deze wereld geproduceerd. Meestal in lage lonen landen. Door mensen in niet zo toffe omstandigheden. En dan voelt het opeens wel heel respectloos als je ziet hoeveel wegwerpartikelen er door je handen gaan. Je wordt je bewuster van hoe jouw eten geproduceerd wordt en hoe de aarde wordt uitgeput en vervuild. Op de een of andere manier is het dan jouw korte geneugten niet meer waard. Ik hoor en lees het van eigenlijk alle mensen die eenvoudiger, opgeruimder en minimalistischer leven; zij willen een duurzamer leven. 


Collectief Minimalisme

De laatste tijd komt telkens de term Collectief Minimalisme bij me op. 
Er is denk ik een verschuiving nodig van wat we op individueel niveau kunnen doen, naar een gezamenlijk - collectief - doel. 

Met opruimen en minimaliseren beginnen we in eerst instantie voor onszelf. Omdat we onze spullen als ballast ervaren. In je eentje kun je al heel veel minderen. Eerst denk je dat je zaken écht niet kunt missen, maar gaandeweg kom je erachter dat je meer kunt missen dan je dacht. Ik had bijvoorbeeld nóóit kunnen denken dat ik mijn boeken en boekenkast weg zou doen. Boeken, die gaven me altijd zoveel plezier. Ik hoefde maar een foto of een film te zien van huizen met boekenkasten en dan werd ik er al blij van. Mijn hart maakte een sprongetje bij de werkkamers van auteurs en al die schrijfinspiratie om hen heen. Maar in de praktijk werd mijn boekenverzameling mij een last. Al die boeken van anderen bleken niks toe te voegen aan mijn fantasie. Ik bleek er best goed zonder te kunnen en nog steeds onuitputtelijke fantasie te hebben. 

Waar je in je eigen leven kunt opruimen is een heel belangrijk begin. Veel mensen zijn bezig om te minderen. Zonder de individuele inzet komt er ook geen collectief. Toch, hoe frappant is het dat er zóveel over global warming, smeltende ijskappen, stikstofuitstoot en klimaatdoelen wordt gesproken, maar dat over de hele linie alles nog steeds op groei is ingericht

Ook duurzaamheid is een commercieel concept geworden. Hoeveel zonnepanelen, warmtepompen, elektrische auto’s, papieren rietjes, apps tegen voedselverspilling, kleding van biologisch katoen moet er nog geproduceerd worden voordat we door hebben dat duurzaamheid gewoon een vorm van consumentisme is geworden? 

Wat als onze consumptiegedreven en op groei gerichte samenleving een trauma-reactie is? Een collectieve trauma reactie. Wij willen nooit meer tekortkomen. Maar door de westerse expansiedrift komen andere landen in de knel. Of eigenlijk denk ik nog liever: het zijn niet de landen die in de knel komen, maar dat deel van moeder aarde. Waardevolle delfstoffen die voor inferieure of luxe-artikelen of zelfs wegwerpartikelen gebruikt worden. En ons afval? Ons afval komt overal terecht. Alles wat ooit geproduceerd wordt, wordt uiteindelijk afval.



Relational Life Therapy. 


Onlangs las ik het boek Wij (Us) van dr. Terrence (Terry) Real*. Ik las het omdat ik meer wilde weten over hoe je in een lange relatie elkaar kunt blijven vinden, ondanks de ballast die je allebei meedraagt. En ook omdat ik opvallend veel las over (echt)scheidingen, waarbij de stellen eigenlijk niet zo goed konden duiden waarom ze uit elkaar wilden. ‘De koek is op’. ‘We leven als broer en zus’. Of juist dat de ene partij heel stellig was en het voor de andere partij als donderslag bij heldere hemel kwam. Dat allemaal bij elkaar zette me aan het denken en aan het zoeken naar antwoorden. Ik had het gevoel dat er een les voor ons allemaal in zat. 

Hoe wonderlijk was het dan om te lezen hoe Terry Real in zijn boek het verband legt tussen liefdesrelaties en global relaties. Hij schrijft over het belang van het herstellen van de onderlinge relatie. Niet alleen richten op de relatie met onszelf. Hij noemt het Relational Life Therapy. Verplaats de focus van het individu-gerichte denken, naar het collectieve. Naar het herstellen van dat wat ons ongezien allemaal verbindt. In de eerste plaats de band met onszelf, maar met als doel om het gemakkelijker te maken voor anderen om te herstellen. Dus niet uit individualisme. In groepen, waar steun is, daarin is herstel vele malen makkelijker, dan afgesneden van ‘de rest’. 

“We leven in een anti-relationele, narcistische maatschappij, en de kapitalistische competitie (als de een wint, verliest de ander) is daar eeuwenlang de essentie van geweest.”

Er moet een verschuiving komen. De aarde is er voor jou! Niet in de zin om jezelf iets toe te eigenen, maar in de zin dat je mag ontvangen wat de aarde geeft. Niet meer nemen dan wat je nodig hebt én iets ervoor teruggeven. Net zoals dat je je partner niet kunt toe-eigenen, maar dat je mag ontvangen wat hij/zij te geven heeft. 

De laatste tijd probeer ik voorbeelden te verzamelen van waar collectief minimalisme veranderingen ten goede kan brengen. Of waar ik al een glimp van collectief minimalisme zie verschijnen. Het is nog een work in progress, hopelijk volgen er meer voorbeelden. 

Bijvoorbeeld: Ik lees regelmatig ervaringen van mensen die spullen gekocht hebben via Vinted en niet gekregen hebben wat hen beloofd is. ‘Kan ik hier nog iets aan doen?’ Is dan de vraag. 
En dan gaat het bijvoorbeeld om een pakket kinderkleding van €10. Een deel van de tips gaan erover dat je het moet melden, dat het bedrog is, dat als je het meldt de verkoper het geld niet krijgt. Maar waar hebben we het nu eigenlijk over? Je was in eerste instantie niet van plan om het volle pond te betalen, je dacht een voordeeltje gevonden te hebben en dan blijkt het tegen te vallen. Het valt €10 tegen. Is het echt nodig om op je strepen te staan en die €10 terug zien te krijgen?

Ik zie hier gelukkig wel een kentering; steeds vaker komen op deze vragen reacties als: neem je verlies. Weer wat van geleerd, volgende keer beter opletten. 

Het leven zit nu eenmaal niet zo in elkaar dat je voor alles genoegdoening krijgt. Je goed laten voorlichten als consument is beslist een goeie zaak. Maar je kunt niet het onmogelijke verwachten. 

Misschien is dit uiteindelijk nog niet eens een goed voorbeeld, maar ik ben ook nog wat zoekende hierin. Ik wil er wel mee aangeven dat ik denk dat het nodig is om steeds meer bewuster te worden van wat het betekent als we alles gecompenseerd willen krijgen. Ik denk dat we als mensheid een gezamenlijk andere houding nodig hebben ten opzichte van hoe we het gewend waren. Ons vaker afvragen: wat voegt het toe? Wat voegt het toe als ik tientallen keer over en weer mail om genoegdoening te krijgen voor €10? Is de aarde ermee gediend? Als het niet voor onszelf is, dan wel voor de generaties na ons. 

“Leer je kinderen wat harmonie, disharmonie en herstel is, ook al hebben je eigen ouders dat waarschijnlijk niet gedaan. Bewapen ze met vaardigheden, rust ze uit met kennis.”


Tot zo ver mijn gedachtes over een zoiets ongrijpbaars als het collectief. Mijn dank is groot dat je dit met geduld hebt willen lezen. 

Warme groet, 
Anita


*de link naar het boek van Terrence Real is een affiliatelink. Mocht je hier iets bestellen, dan ontvang ik een kleine vergoeding. Het stelt mij in staat om verder te lezen en te verdiepen. 

Als je je inschrijft voor mijn nieuwsbrief, dan ontvang je ongeveer 1 keer per maand een mail met inspiratie en bemoediging. 






Recept voor bananenbrood


Wie zichzelf gaat aanleren om eenvoudiger te leven en het pad van Zelf Maken bewandelt, die komt al snel uit bij het zelfgemaakte bananenbrood. Geroemd om zijn eenvoud. Geprezen om zijn kwaliteit om restjes te verwerken. Kortom, de trots van elke beginner én ervaren thuisbakker. 


Het was al heel lang geleden dat ik een bananenbrood maakte. Want ik vond het stiekem altijd zo'n gedoe, met al die verschillende 'beetjes van dit en restjes van dat'. En ik koop wel bananen, maar niet altijd en er blijven bijna nooit bananen in de kast liggen. Bananen zijn nogal in trek hier in huis. 

Je kunt hele rijpe bananen trouwens ook goed invriezen; schil eraf, overlangs doorsnijden en plat in een ziplock zakje invriezen. Heel geschikt voor een smoothie. Of bananenbrood. 


Hier is trouwens mijn lijst met producten die je kunt invriezen


Onlangs lunchte ik met mijn groepje van de antroposofische patientenkring en iemand had een zelfgebakken bananenbrood meegebracht. Iedereen vroeg hoe ze het gebakken had en welk recept ze gebruikte. Daardoor raakte ik weer in de stemming om weer zelf een bananenbrood te bakken. Ik gebruikte het recept voor een healthy bananenbraad van Pauline's keuken als basis en paste zoals gewoonlijk weer iets aan. Zaak om het snel op te schrijven, voordat ik het vergeet. 


Ingrediënten:

  • 3 rijpe bananen, gemiddeld formaat
  • 3 eieren, kamertemperatuur
  • 3 à 4 (medjoul) dadels
  • 100 gr amandelmeel
  • 50 gr boekweitmeel
  • 30 gr kokosrasp (kokos neemt vocht op, dus prima geschikt voor een bananenbrood)
  • handvol gewelde rozijnen (van te voren een handvol rozijnen in een kommetje heet water laten wellen. Voor gebruik afgieten en afdrogen). 
  • ca. 75 gr. hazelnoten en/of walnoten
  • 2 theel. bakpoeder
  • snufje zout
  • koekkruiden of spekkoekkruiden

Zo maak je het brood:  

  • Pureer de bananen en de in stukjes gesneden dadels (zonder pit) met een staafmixer tot een gladde substantie. 
  • Voeg één voor één de eieren toe en klop ze met een garde door het beslag.
  • Spatel dan de amandelmeel en boekweitmeel erdoor. Meng ook het bakpoeder, de koekkruiden en snuf zout door het beslag. 
  • Hak de noten in stukjes en spatel deze ook door het beslag. 
  • Meng tot slot de kokosrasp erdoor. 
  • Verwarm de oven voor op 175 graden (hetelucht).
  • Vet een cakevorm of broodvorm in met boter. Ik zet altijd het cakeblik met een beetje boter in de oven die aan het voorverwarmen is. Na een paar minuten haal je het blik er uit en is de boter zacht genoeg om te kwasten.  OF: bekleed de binnenkant van je bakblik met bakpapier. 
  • Bak het bananenbrood in ongeveer 45 minuten. 
  • Test of je cake gaar is door met een lange satéprikker of dunne breinaald in het midden van je cake te prikken. Komt je prikker of naald er schoon uit, dan is je cake gaar. Anders nog even terug in de oven. 
  • Als je bananenbrood klaar is, dan even laten afkoelen in de vorm en dan op een rooster verder laten afkoelen. 

Bananenbrood is niet heel lang houdbaar. Door de natte ingrediënten komt er snel schimmel op. Je kunt de helft invriezen, of binnen een paar dagen de cake opeten. 

In het verleden heb ik meerdere zelfgemaakte etenswaren beschreven. Klik gerust verder door op het label 'Zelf Maken' te klikken (te vinden bovenaan dit artikel). 

Een heel fijn weekend!


Warme groet, 
Anita



    Winteren en opruimen



    Het is alweer een tijd geleden sinds mijn laatste blog. Vanaf de Kerstvakantie heb ik veel aandacht besteed aan innerlijk werk. Ik groef en liep vast en ik groef verder. Ik rustte en reflecteerde. Ik kreeg inzichten en liep ook weer vast. Ik verbond nieuwe punten met elkaar en voelde weer hoop. Het was (en is) een periode van Winteren. *


    “Winteren is een periode van kou. Het is een braakliggende fase in je leven waarin je afgesneden bent van de wereld, je afgewezen voelt, buitenspel gezet, belemmerd in je vooruitgang, of gedwongen in de rol van buitenstaander. Misschien vloeit het voort uit ziekte, of een ingrijpende gebeurtenis als een overlijden of de geboorte van een kind; misschien komt het door een krenking of een mislukking. Misschien bevind je je in een overgangsperiode en ben je tijdelijk tussen twee wereld gevallen. Sommige winters besluipen ons trager […], sommige winters zijn ontstellend onverwachts […]. Hoe het zich ook aandient, winteren is meestal onvrijwillig, eenzaam en intens pijnlijk.”

    Uit: Winteren van Katherine May


    In de beginjaren van mijn zoektocht naar een eenvoudiger, opgeruimder, minimalistischer leven, konden zulke winterse periodes (voor zover ik me daar aan over kon geven) somber maken en voelde het eerder alsof ik weer terug bij af was, maar wat ik inmiddels geleerd heb is dat je met elk seizoen, elke goeie periode, maar ook elke taaie periode steeds dieper groeit in jezelf.


    Een hoop spullen

    In de tussentijd hebben spullen zich opgehoopt in mijn werkkamer. Slingers nog van de verjaardag in oktober van de dochters, deels gesorteerde Lego en Playmobil. Kleding voor de verkoop, dan nog een grote categorie ‘allerlei’. Maar vooral veel notitieboeken en -schriften. Ideeën om over te schrijven, snel genoteerd op een los vel. Aantekeningen van meditatiebijeenkomsten of van trainingen. Tijdschriften met interessante artikelen. Schetsen en tekeningen. Huishoudadministratie, wachtwoorden en inlogcodes. Van de afgelopen jaren. Eigenlijk is het één grote backlog aan werk. 





    Ik ben begonnen om te sorteren, wegdoen, opbergen. Ik wil met name minderen in mijn aantekeningen, vooral de losse vellen zijn natuurlijk hopeloos. Ik heb namelijk meer aantekeningen dan ik ooit in een leven kan uitwerken. En ik weet inmiddels dat wat er op de briefjes staat telkens opnieuw uit mijn pen komt, elke keer vanuit een andere invalshoek. Dus ik hoef niet bang te zijn om het te vergeten. 


    Maandag 19 februari start een nieuwe ronde van het Voorjaarsopruimtraject. Ik heb er hele mooie nieuwe opdrachten aan toegevoegd. 


    Ik ben alvast begonnen met opruimen, omdat ik me belast voelde door alle spullen in mijn werkkamer. Het gaat erg mondjesmaat, niet in de laatste plaats omdat dochters hun kamers veranderd hebben en er intussen een uit elkaar geschroefd bed, bodem en matras op mijn werkkamer bij is gekomen, dus het voelt een beetje hopeloos op dit moment. Wanneer het Voorjaarsopruimtraject start, dan hoop ik meer toegewijde tijd aan opruimen te besteden. 


    Wat ik tot nu toe gedaan heb: 


    - ik heb nogal de gewoonte om documenten die ik snel moet downloaden uit de mail op mijn desktop te parkeren. Met name op het werk doe ik dat. Dan moet er een handtekening in, of gegevens aangevuld worden en dan sla ik het snel op, verwerk het en stuur weer terug.  Vervolgens blijft het maar staan op mijn desktop en weet ik niet meer precies wat de status ervan is. De afgelopen weken heb ik bijna elke dag een document van mijn desktop opgeruimd, op de juiste plek bewaard of weggegooid. 

    - op mijn privé pc heb ik ook een volle map met downloads. Van deze map heb ik elke dag iets weggegooid of op de juist plek opgeborgen. 

    - de stoffen slinger die ik maakte voor mijn dochters van sentimentele kleding heb ik afgemaakt. Er moesten nog een paar vlagpunten aan genaaid worden, veel minder dan in mijn herinnering, dus de klus viel mee (een goeie les van het opruimen, die ik nog wel eens vergeet). Ook heb ik losse naden van handdoeken en washandjes dichtgenaaid. 

    - ik heb een lijst met alle accounts en wachtwoorden. Aangezien je tegenwoordig voor elke scheet en boer online een account moet aanmaken is dat een lange lijst geworden. Maar er zijn best veel die niet meer actueel zijn. Webwinkels waar ik of de kinderen niet meer bestellen. Of platforms waar op de basisschool voor ingelogd moest worden. 

    - op mijn naaibureau heb ik een dienblad met ‘allerlei’. Hierin gaan alle kleine onderdelen die ik bij het opruimen tegenkom. Kleine stukjes lego, kralen, knikkers, munten, haarspelden, naaigerei, linten. Dat werd inmiddels zóveel, teveel om uit te zoeken, dat ik voor mijn visuele rust, alles in een doos gedaan heb, zodat ik in ieder geval weer een leeg dienblad heb (en zonder dat ik het van plan was heb ik alsnog items weggedaan of bij elkaar gelegd). 

    - van een slapende spaarrekening heb ik de inloggegevens opgevraagd en weer geactiveerd. 


    Nog meer tips en suggesties en bemoediging: 


    Wat ik in het verleden gedaan heb: 

    - mijn huishoudadministratie lag op verschillende plekken in huis; in de keukenlade, op mijn bureau, in een krat, in een ordner. Gaandeweg heb ik alles bij elkaar gebracht. Alles ouder dan 7 jaar heb ik vernietigd, behalve polissen en akten. 

    - hele jaargangen ontvangen kerstkaarten had ik bewaard, soms met het idee om ze te recyclen en soms zonder vooropgezet plan in de kast gelegd. Alle gekregen kerstkaarten deed ik weg. 

    - we hadden een hele grote boekenkast. Die stond eerst in de woonkamer, maar ik vond dat op een gegeven moment visueel te rommelig. De kast en de boeken verhuisden naar zolder. Hoewel ik een boekenkast prachtig vind en lezen heerlijk is en het bezit van boeken me blij maakt, werd het teveel. De gehele boekenkast is weg en ik denk 80% (ik denk wel 300 boeken) van de boeken is ook weg gegaan. 

    - al op de basisschool leerde ik mezelf naaien met de naaimachine. Hoewel ik dol ben op mooie stoffen en in alles iets bruikbaars zie, heb ik hele tassen vol coupons weggedaan. Ik had meer dan ik ooit zou kunnen verwerken. 


    Ik ben nog steeds een beetje aan het winteren. Ik hou het een beetje bij de basistaken. Mijn baan in loondienst, huishouden, gezin. Eén sociale activiteit per week; afspreken met een vriendin of een oude bekende, maar ook mijn meditatiegroep of mijn antroposofische groep. Iets wat echt helemaal voor mij is en voedend voor mij is. Voor de rest veel introspectie en rust. 


    foto via web (volgens mij etsy)


    Tot slot nog even een huishoudelijk punt. Voor het versturen van de nieuwsbrief en de Opruimtrajecten maak ik gebruik van het verzendprogramma LaPosta. Daar gebruikte ik mijn gmail adres voor, maar dat kan niet meer omdat grote providers (gmail, AOL, yahoo etc) iets veranderd hebben in hun voorwaarden. De enige oplossing was om een emailadres aan te maken bij een provider, waar ik ook een bijpassende website zou hebben. Nu wilde het dat ik al een tijdje erover dacht dat het misschien tijd voor me werd om over te stappen van een blog naar een website. Dit had ik niet heel hoog op de prioriteitenlijst, maar nu door omstandigheden heb ik dit toch maar geregeld. Ik drukte veel te voorbarig op de knop ‘publiceren’ en nu zie je een website met AI gegenereerde tekst. Ik was verbaasd over hoe passend deze teksten zijn. Het enige woord dat ik nooit zou gebruiken is mindset, maar verder had ik het allemaal zelf geschreven kunnen hebben. De website heb ik OpgeruimdRichtingWijzer genoemd en het komende jaar ga ik dat verder vullen met mijn echt eigen teksten en foto’s. 


    Maar wat ik wilde zeggen: als je mijn nieuwsbrief ontvangt, kijk dan ook even in je spambox. Door de recente veranderingen gebeurt het nog wel eens dat het daarin terecht komt. Hopelijk gaat het vanaf nu weer goed, met het nieuwe mailadres vanaf @opgeruimdrichtingwijzer. 


    Fijn om even weer met jullie bij te praten <3


    Warme groet, Anita


    *de link naar het boek Winteren is een affiliate link. Het boek heb ik zelf gekocht. Mocht je daar iets bestellen, dan ontvang ik hiervan een kleine commissie. Dat helpt me om te investeren in nieuwe leesinspiratie of trainingen.