Zelf maken: nasi zonder pakjes en zakjes

Vroeger had ik in mijn keukenlades pakjes van knorr wereldgerechten (burritos was favoriet), honig mix voor macaroni en nasi. Conimex ook niet te vergeten. Die pakjes kopen en er mee koken vond ik net zo normaal als het kopen van toiletpapier. Als een fabriek het maakt, zou het wel een heel speciaal product zijn, dacht ik, met een heel speciaal procédé.

Maar die opvatting veranderde: ik werd nieuwsgierig naar wat er eigenlijk in die pakjes en zakjes zat. En ik kwam tot het besef dat alles wat we eten niet zijn oorsprong heeft in fabrieken, maar ik de keukens van mensen thuis. De pastasaus uit Italiaanse keukens. Alle soorten brood. De vruchtenlimonades. Alles is ooit ontstaan in de keukens van mensen. Daarná zijn fabrikanten het over gaan nemen. Voor ons gemak.

Het gemak van zelf maken

Wat blijkt: voor heel veel gemaksproducten uit de supermarkt geldt dat ze helemaal niet zoveel extra moeite kosten om zelf te maken. En het voordeel is dat je zelf invloed hebt op de grondstoffen die er in gaan. Daardoor heb je zelf regie over de hoeveelheid toevoegingen die je binnenkrijgt. En wie weet nou beter wat jij lekker vindt? De fabriek of jijzelf?

Een kook-repertoire opbouwen

Een eigen repertoire opbouwen in je keuken kan ik iedereen aanraden: het geeft zóveel voldoening om iets zelfgemaakts op tafel te zetten. Het maakt je ook minder afhankelijk, ervaar ik zelf, want met een paar basisproducten kun je zelf alles maken.



Nasi zonder pakjes en zakjes


Nasi is zo’n voorbeeld van een gerecht dat ik vroeger alleen met pakjes en zakjes kon maken. Nu maak ik het zelf. Voor het recept ben ik schatplichtig aan dit blog.
De lekkerste nasi!

Ingrediënten voor 4 personen:

1 ui, 2 tenen knoflook, 2 preien in ringetjes, 200 gram tauge, 2 eieren, 1/2 theelepel djahe (gemberpoeder), 1/2 theelepel djinten (komijnpoeder), 1/2 theelepel ketoembar (korianderpoeder), 1/2 theelepel laos, 1 theelepel kerriepoeder of kurkuma, 1 eetlepel tamari of gewoon sojasaus (ketjap manis), 1 à 2 theelepels sambal, zilvervliesrijst

Bereiding:

Bereid de zilvervliesrijst volgens de regelen der kunst of doe het zoals ik, op de zuinige manier: breng water aan de kook (op het fornuis of in de waterkoker). Doe de benodigde hoeveelheid (A-kwaliteit zilvervlies)rijst in de pan, met het aan de kook gebrachte water en laat nog even kort doorkoken. Doe dan het vuur uit en laat de rijst nagaren in het hete water. Je kunt het ook na laten garen in een hooimadam of in een wollen deken in een hooikist (koelbox kun je er ook voor gebruiken-met een warme pan er in heeft het een omgekeerde functie).

Het liefst eet ik nasi met stukjes kipfilet. Die bak ik meestal even in een aparte pan en voeg het op het eind toe, anders wordt de kip misschien te droog. Maar als ik geen kipfilet in huis heb, maak ik het ook wel zonder.

Fruit de ui en de knoflook in wat olie glazig, voeg de preiringen toe en bak deze 2 tot 3 min. mee. Doe dan de taugé er bij. Duw het groentemengsel naar een kant van de pan. Kluts de 2 eieren en voeg deze toe aan de 'schone' kant in de pan. Wacht en roer geduldig tot het ei gaat stollen. Zodra het wat gaat stollen roer je beetje bij beetje de groenten erdoor.
Voeg alle kruiden, de sambal, en de tamari/sojasaus toe en meng het goed door elkaar. Breng op smaak met zout.
Voeg tot slot de gekookte rijst toe, en laat nog even goed doorwarmen.

Lekker met een gebakken eitje, zelfgemaakte pindasatésaus , augurken, atjar.

Eet smakelijk!






6

Wat geef ik de krantenbezorger?

Op het blog van zuinigaan las ik de vraag ‘wat geef ik de krantenbezorger?’. Dat is een hele goeie vraag en ik schreef er vervolgens een reactie bij. Mijn antwoord was uiteindelijk zó lang dat ik bedacht dat ik er dan net zo goed een blogpost voor mezelf van kon maken. Ik heb namelijk een hele goeie oplossing voor dit vraagstuk bedacht – al zeg ik het zelf.



De eerste keer dat ik uberhaupt met het fenomeen van geld geven aan de krantenbezorger te maken kreeg, was op het kantoor van mijn eerste baan. Stond er een jongen aan de deur die het gratis huis-aan-huis blad kwam overhandigen. ‘Nou, dank je wel’, zei ik droog. ‘Wat een onnozele jongen,’ dacht ik, ‘gooi het toch gewoon door de brievenbus!’. Toen rammelde hij opzichtig met al het kleingeld dat hij in zijn zak had zitten. Ik begreep zijn hint, maar vond dat hij mij weinig keus liet. Beduusd gaf ik hem wat kleingeld (notabene nog van mijn eigen geld, terwijl het een kantoor was!) maar ik stoorde me erg aan de opdringerigheid. Dat heeft jarenlang zijn invloed gehad op of ik wel of niet iets gaf (aan de bezorger van de gratis krant).

Toch vind ik het gebruik om wat te geven op zich wel sympathiek. Het is niet zo alsof het nu een heel goed betaalde baan is en het is zwaar en ondankbaar werk.

Toen de echtgenoot en ik gingen samenwonen ging het abonnement op de Volkskrant met ons mee. Dat vond ik nog weer een heel andere kwestie. Ik weet dat veel consuminderaars hun krantenabonnement hebben opgezegd of overgegaan zijn op digitaal, maar in ons huishouden wordt de papieren krant nog altijd zeer gewaardeerd. Met een abonnement komt er dus iemand op mijn verzoek voor dag en dauw, bijna alle dagen van de week, mij de krant bezorgen. Op tijdstippen dat de man en ik nog liggen te slapen. Daar mag best wel een attentie tegenover staan.

Ik heb hiervoor een briljante oplossing bedacht. Elk jaar geef ik met Sinterklaas een chocoladeletter met €5 of €10 euro erbij. Dit hang ik buiten aan de deur met een briefje erop dat het voor de – vaste – Volkskrantbezorger is. Als ik inspiratie heb, doe ik er een gedichtje bij.
Wij hebben altijd goeie bezorgers gehad door de jaren heen en zij moeten altijd voor dag en dauw op, door weer en wind, daar mag wel wat tegenover staan. En ik ben nu in een positie dat ik het geld kan missen. Doordat ik zelf het initiatief neem om wat te geven, word ik er niet door overvallen. Nu kan ik weloverwogen beslissen hoeveel geld ik hem geef. Rond Sinterklaas weet ik ook zeker dat ik het aan mijn eigen bezorger geef en niet aan een vakantiekracht.

Je zou ook een kraslot kunnen geven. Kost jou niet zoveel, zij maken kans op meer geld. Of een bioscoopbon, mocht je die zelf een keer cadeau hebben gekregen en niet gebruiken.

Onze bezorger belt in december meestal aan om een kaartje te geven (daarvoor komt hij/zij apart langs op een tijdstip overdag) en me te bedanken. Het is dan duidelijk dat ze dan geen geld meer krijgen. Dit is mijn oplossing voor dit huishoudelijke dilemma.

10

Review: Kraamglossy Moederen ~ Natuurlijk kramen

Hoewel de kraamtijd al weer lang geleden is voor mij, kan ik die tijd nog levendig terug halen. Er ging een wereld voor mij open; een wereld aan zachtheid, inzichten, kracht, verbondenheid, de wil om te overleven. De processen van groei vond ik mateloos interessant. Er wordt wel gezegd dat baby’s nog niks kunnen of zelfs nog niks zijn. Dat je niet met ze kunt praten. Maar communiceren is veel meer dan praten. Ik vond het zelfs helemaal niet moeilijk om mijn kinderen te begrijpen. Oké, soms wel, maar het viel mij vooral op dat ik alleen maar hoefde te kijken en te volgen wat hun gewoontes waren en dan wist ik wat ze nodig hadden.


Moederen ~ Natuurlijk kramen


Ik zat laatst in de wachtkamer van de (antroposofische) huisartsenpraktijk en op de leestafel lag een exemplaar van Moederen ~natuurlijk kramen. Ik bladerde het door en voelde onmiddellijk weer die herkenning van de tijd rond de geboorte van een kind. De verwondering, de warmte. Dit waren precies de onderwerpen waar ik over wilde lezen toen ik moeder werd. Eigenlijk vind ik ze nog steeds interessant.

Aan de uitgever vroeg ik een recensie-exemplaar die ik heel vriendelijk kreeg toegestuurd.



Ik neem jullie mee langs een aantal artikelen die mij aanspraken.

Wolletjes en omhullen

Het belang van natuurlijke materialen


Ik was niet heel streng in de leer over natuurlijke kleding. De nuttige eigenschappen van wol kende ik wel, maar had me er niet zo in verdiept.

Gaandeweg ben ik steeds kritischer geworden op kleding. Niet alleen vanwege de chemicaliën en materialen, maar ook vanwege de omstandigheden waarin het gemaakt wordt.

Het fijne van wol zit ‘m niet alleen in de isolerende eigenschappen of dat het veel vocht kan opnemen, maar het materiaal werkt omhullend.  Want dat je kind graag omhult wil worden, dat kon ik zo wel merken. Je houdt ze in je armen om te troosten. Je omhult ze met jouw warmte. Maar ook kleding kan je omhullen. Sinds ik ben overgestapt op wolzijden hemden voor mezelf, voel ik mijzelf ook meer ‘omhuld’.

Als ik terugdenk aan de eerste weken met onze meiden; zij droegen de eerste dagen en nachten een mutsje. De meisjes waren klein en het was okt/nov. Kleintjes raken via hun hoofd teveel warmte kwijt. Het kost ze dan teveel energie om op temperatuur te blijven. Die energie moet in andere dingen gestopt worden. Ik had gewoon katoenen mutsjes van de prenatal. Waar ik hun initiaal op geborduurd had, om ze te herkennen en hen iets speciaals te geven voor hun geboorte. Nu zou ik kiezen voor een zacht wollen mutsje. Ach ja, wijsheid achteraf.

Moederen is een werkwoord



Al vaker heb ik op mijn blog aandacht besteed aan hoe ik de rol van moeder ervaren heb. Bijvoorbeeld in Het leven thuis of Tropenjaren.

In het magazine staat een mooi interview met Charlotte Berg die bij haar derde kind besloot om een tijd te stoppen met haar baan in loondienst (let ook even op de formulering ‘een tijd te stoppen’. Er wordt in de huidige tijd te veel in harde termen gesproken over ‘stoppen’ versus ‘blijven werken’ – alsof elke keus definitief is. Tijdelijk is nooit een term die daarin gebruikt wordt).

Ze zegt in het interview – op de vraag hoe ze zich ontwikkelt:
‘Door steeds naar mijn kinderen te kijken en me af te vragen hoe het met ze gaat. Als ik vind dat iets niet lekker loopt, onderzoek ik bij mezelf wat kan ík doen om te veranderen of de situatie om te buiten zodat zij zich anders gedragen of reageren.  Vaak hoor ik dat mensen het gedrag van hun kinderen buiten zichzelf plaatsen, maar ik zie opvoeden als een continu proces waarbij je als ouder aan het roer staat.’
Dat ervaar ik net zo. Het is fijn om hierin herkenning te vinden.


Ontluikend ouderschap

Mooie column van Manon Berendse.

Zelf heb ik vreselijk lang getwijfeld of ik kinderen wilde of niet. De echtgenoot en ik leerden elkaar ook pas kennen toen we 30 waren. Ik vond meestal dat ik een kind niet zoveel te bieden had.

Daarna was het heel lang een non-topic. Ik wees het niet per definitie af, maar ik zag het mezelf ook niet echt doen. Moeder zijn. In de column zegt Manon daarover: ‘Marketeers noemen dit soort bedachtzame types ‘rotondevrouwen’. Bij twijfel niet afslaan, maar liever nog een rondje bedenktijd.’ Maar uiteindelijk vond ik de gedachte om het dan maar helemaal niet te proberen en op voorhand mijn kansen af te slaan ook te ver gaan. En zo werd ik toch nog moeder (=korte versie)

Zoals ik al aan het begin van dit stuk zei: het moederschap is voor mij een grote verrijking. Niet alleen mijn kinderen zelf, maar ook het moederen. Het heeft mij meer geleerd over mezelf dan enig andere baan.

Ik bleek veel standvastiger in mijn opvattingen over verzorging en opvoeding dan ik tot dan toe over enig onderwerp was geweest. De kinderen daagden mij uit om te handelen naar wat ik voelde. En niet dat wat ik voelde weg te drukken ten gunste van aangeleerde opvattingen.

‘Negen maanden zwangerschap transformeert niet alleen een embryo tot een mensenkind. Het luidt ook de fonkelnieuwe periode in waarin een moeder en een vader geboren worden.’

Berendse merkt op dat over het ontluikend ouderschap weinig gedeeld wordt.


Het huishouden als tool




Dit artikel is echt op mijn lijf geschreven! Het leven thuis is zo ontzettend rijk! Alles wat er te leren valt in het leven speelt zich thuis af. Het kind word geboren met een ‘aard’ – het IS al iemand. Maar daarnaast valt er nog zóveel te leren over van alles en nog wat. Over eten en voeding. Over warm en koud. Over kleuren. Over zorg voor elkaar. Over het werk dat gedaan moet worden om in eigen onderhoud te voorzien. Over de seizoenen.

Wil je tijd en aandacht aan je kind schenken? Laat ze bij jou in de buurt zijn. Als je de was sorteert. Als je kookt, als je de plantjes water geeft, als je boodschappen doet. Het is gouden aandacht en zal veel langer in het geheugen van je kind blijven als die keren dat je met ze naar monkey town ging.

Massage en aanraking




Wat ik vaak terug zag komen in de artikelen was dat, binnen natuurlijke kraamzorg, het heel gewoon is om de kraamvrouw te masseren.

Vorige winter heb ik twee massages cursussen gevolgd. Een cursus intuïtieve massage en een workshop kindermassage. Het geven van massages vond ik minstens zo ontspannend als het krijgen van massages!

Mijn kraamtijd was geen ontspannen tijd. Evenmin was mijn zwangerschap zorgeloos of ontspannen. Ik had graag een kraamtijd willen hebben waar ik me aan over kon geven, maar ik werd er steeds uit getrokken. Plotselinge bezoekjes aan ziekenhuis, artsen, therapeuten, telefoontjes, consultatieconsulentes; allemaal onderbrekingen van wat een ontspannen flow had moeten zijn.

Ik denk dat massages mij goed hadden geholpen om meer te kunnen ontspannen en betere beslissingen te nemen.


Verder..

Een ontroerend en eerlijk ervaringsverhaal over wel of niet een tweede durven, een verhaal van een alleenstaande moeder. Een prachtig interview met een moeder die haar zoontje van 5 verloor aan een hartstilstand. Kort daarop beviel ze van haar derde kind.
Niet te vergeten de vele ervaringsverhalen van kraamhulpen. Allen zijn ze werkzaam in het kraamzorg collectief Natuurlijke Kraamzorg in Amsterdam. Kraamzorg vanuit de antroposofische visie.
Dit was slechts een kleine greep uit de vele prachtige ervaringsverhalen, columns, recepten, achtergrondverhalen. Een dikke kraamglossy met 130 pagina’s aan inspiratie en herkenning. Om voor jezelf te lezen, om door te geven of om te bewaren. De beleving van het ouderschap in deze verhalen zijn tijdloos.

Het magazine is een eenmalige uitgave en is voor €9,50  te bestellen via www.natuurlijkkramen.nl


==================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 


Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Hier lees je mijn terugblik. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Heb je behoefte aan begeleiding, dan kun je contact voor een e-mail consult. 

Wil je op de hoogte blijven, meld je dan aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. Elke maand deel ik mijn gedachtes, meditaties of tips die passen bij het seizoen. 



6

Yoga: ont-stressen van je bovenrug en schouders

De laatste weken stonden in het teken van 'de schouders er onder' om al het werk gedaan te krijgen. Dat begon al in oktober, met de verjaardag van onze meiden. Ondertussen proberen mijn werk af te ronden. Helemaal zou niet lukken, maar wilde wel met een gerust hart weg kunnen gaan. Sinterklaas klopte ook aan de deur en nou ja, dan zijn de dagen wel gevuld. Ik ging steeds krommer lopen met alles wat ik op mijn schouders had. Een mens laat soms de schouders hangen als er geen eind aan lijkt te komen.

Sinds kort zit ik op Instagram zoals sommigen van jullie gemerkt hebben - je kunt me vinden als https://www.instagram.com/anitasdagboek/.
Tara Stiles - die ik volg op instagram - deelde een leuk filmpje van een oefening voor de schouders. Ont-stressen van de schouderspieren. De schouders en rugspieren onder spanning zetten met zo'n oefening is heel heilzaam. De spanning loopt er uit zodra je los laat. Het is een heerlijk simpele oefening. En je gaat er weer rechterop van lopen.

Ik zocht het filmpje erbij op youtube. Je kunt volstaan met de eerste paar minuten, tot en met dat je je voeten naar achteren doet. Wiebel een beetje heen en weer, dat is fijn voor de onderrug en dat is het. Je kunt natuurlijk de rest van het filmpje ook nadoen, maar je kunt het ook overdrijven denk ik dan altijd :-).  Wat mij betreft moet je met yoga niks forceren. Onderzoeken en voelen zijn de toverwoorden.
Lees hier over hoe je thuis een yoga routine op kunt bouwen. En hier deel 2.

Enjoy!







6

Seizoenstafel: Sinterklaas 2017

Daar is 'ie weer: Sinterklaas!
En ook daar is 'ie weer: die drukke tijd van het jaar. Die begint voor ons eigenlijk al in oktober, wanneer de meiden jarig zijn. Het is gewoon een doorlopende voorstelling met zaken die mijn aandacht vragen. Om het een beetje bij te benen en toch ook de dingen te blijven doen voor mijn gezin die ik belangrijk vind, komt het schrijven van stukjes op een laag pitje te staan. Een héél laag pitje. Ik heb daar moeite mee moet ik zeggen. Zoveel stukjes die bij me opborrelen, maar die ik niet uit kan werken en vervolgens hun actualiteit verliezen. Zucht.
Het is een terugkerend thema. Ik vermoed dat het volgend jaar vergelijkbaar is.

Daar door naar mijn seizoenstafel van dit moment!
Mijn schoonzus maakt heel veel vilten popjes. Voor de seizoenstafel. Ik kreeg laatst een paar tassen vol spullen voor allerlei seizoenen. Ik mocht er mee doen wat ik wilde. Dit waren popjes uit haar begintijd, ze vond ze zelf niet allemaal even mooi. (Is niet waar hoor!). Aanvankelijk wilde ik ze niet bewaren, wegens 'nee, ik wil niet meer spullen erbij, ik wil spullen er uit!!!'. Misschien naar de school of misschien naar de huisartsenpraktijk waar een seizoenstafel is. Maar het werd herfst en ik viste er leuke herfstpullen uit en ik vond het wel mooi dat haar spullen nu bij mij thuis zijn.

En nu staan de Sinterklaasspullen op mijn kleine seizoenstafel! Wel zonder de Goedheiligman, die zit er niet bij, maar Amerigo wel en heel veel Zwarte Pieten. Het valt bijna niet op dat de Sint er niet bij is.

Heel leuk is dat mijn kleine, simpele seizoenstafels de aandacht trekken. Zo kreeg ik een tijd geleden het verzoek van de Vrije School Mareland in Leiden of ze een paar foto's mochten gebruiken voor hun nieuwsbrief.





krijtstift kamerdeur

Zie ginds komt de stoomboot - op het keukenraam

Een hele gezellige Sinterklaastijd gewenst, voor iedereen die het viert en ook die het niet viert. 

Groet Anita!










3