Zelf maken: bladerdeegpizza

Vergeet recepten! Leer koken!


Dat was een kreet die ik een keer bedacht had voor een blogartikel. Een hele campagne had ik erbij in gedachten, die zich als een olievlek via social media zou verspreiden. Met als doel om iedereen te bevrijden van het keurslijf van het volgen van Recepten! Dat je vrijer kunt gaan koken als je kooktechnieken onder de knie krijgt en dat je leert uit de losse pols iets op tafel te zetten met elk willekeurige groente of basisingrediënt dat je in huis hebt. Maar ik ben geen campagnevoerder, ik schrijf het liefst gewoon stukjes voor jullie. Stukjes waar je thuis mee aan de slag kunt, een artikel waar jij mee geholpen bent. Laat mij dat maar doen :-). 

Vroeger was ik namelijk in staat om nog snel naar de winkel te rennen (dat kon toen ook, want ik woonde dichtbij een supermarkt) om een rode paprika te halen als het recept daarom vroeg. Terwijl ik een groene in de koelkast had liggen, bijvoorbeeld. Of bleef ik hangen in het idee dat er elleboogjesmacaroni in de macaroni moet, terwijl je er ook fusilli in kunt doen en dan is het ook een pasta gerecht. Of dat je een sausje wilt maken waarvoor het recept creme fraiche vraagt, maar heel het schap creme fraiche is leeg. Dan bedacht ik niet dat ik dan kwark of volle yoghurt kon gebruiken, maar ging naar de volgende winkel. 

Zelfredzaam koken


Inmiddels heb ik geleerd om anders te koken. Ik ben zelfredzamer geworden doordat ik nu kan koken met basisingrediënten. Ik heb geleerd hoe ik kan variëren en hoe ik een goed gevulde voorraadkast kan aanleggen. Wat ik ook geleerd heb is dat je helemaal niet veel nodig hebt om een lekkere volwaardige maaltijd op tafel te zetten. Koken kan namelijk heel simpel zijn. Helemaal zonder recepten hoeft natuurlijk niet, ik val ook terug op kookboeken, maar ik ben wel selectiever geworden. Gerechten met dure ingrediënten doe ik niet snel meer en gerechten met heel veel soorten groenten kort ik in. Ook denk ik simpeler, ik laat heel veel weg, of gebruik een alternatief. De meeste recepten vind ik op het web. De AH Allerhande is makkelijk, daar kun je invullen welke producten je in huis hebt en dan rollen daar bijpassende gerechten uit. De website van Smakelijck heb ik ook veelvuldig gebruikt; deze recepten zijn zonder e-nummers en zonder witte suiker. Kookboeken koop ik nog zelden. Ik leen ze bij de bieb en af en toe vind ik er eentje die ik de moeite waard vind om te kopen.

Zoals het boekje Slechts 5 ingredienten vegetarisch, waar onderstaand recept uit komt. Dit boekje heb ik nieuw voor mezelf aangeschaft nadat ik het van de bieb geleend had. Ik heb al heel veel plezier van dit boekje gehad. 

Deze bladerdeeg pizza is simpel, heeft weinig ingrediënten en je kunt er heel veel variaties op maken. Waar het op neerkomt is dat je een bodem hebt waar je beleg op legt. Meer is het eigenlijk niet.


Wat heb je nodig voor je bladerdeegpizza:

De laatste keer maakte ik twee plaatpizza's omdat onze meiden het graag lusten; aan 1 bakplaat heb ik niet genoeg. Moet wel zeggen dat ik het voordeel van een dubbele oven heb, dus ik kan ze tegelijk klaarmaken. 

- Bladerdeeg.
Gebruik een rol bladerdeeg uit het versvak of neem 6 losse plakjes uit de vriezer.   
- Potje groene pesto (mag natuurlijk ook zelfgemaakt zijn).
- Tomaten (dit mogen cherrytomaten, Hollandse tomaten of Romatomaten zijn – wat je voorkeur heeft of wat er in de aanbieding is het op moment)
- Feta (of mozzarrella of andere - geraspte - kaas)
- Pijnboompitten (als je dit niet in huis hebt laat je het lekker weg)
- Blaadjes basilicum (ook optioneel)

Wat ik doe:

[Gebruik je een rol bladerdeeg? scroll dan snel verder]
Ik laat 6 plakjes bladerdeeg ontdooien. Die zes plakjes ga ik vervolgens aan elkaar rollen zodat ik er een bodem van krijg. Dat doe ik als volgt:
Ik neem een siliconen bakmat. Leg dit op het aanrecht. Bestrooi dit met bloem. Haal het velletje papier van het bladerdeeg af en leg de plakjes een voor een op de mat. Daarbij leg ik steeds de randen net iets over elkaar en druk het een beetje aan. Dan rol ik het uit met een deegroller (deegroller inwrijven met bloem). Net zoveel dat het nog op de bakmat past.  Heb je geen siliconen bakmat, dan zou je denk ik ook een vel bakpapier kunnen gebruiken.

Als je een rol bladerdeeg gebruikt, dan kun je vanaf hier verder gaan:
Vervolgens kerf ik een rand in. Door de rand in te kerven - ca 1,5 cm vanaf buitenkant - rijst het bladerdeeg van de buitenste rand evenredig omhoog. Net zoals met een bladerdeeg bakje. In het midden waar de pesto en tomaten straks komen te liggen, is het natter, dus dat gaat niet rijzen. Door inkerven krijgt je pizza een opstaande rand.
Nu verplaats ik de siliconenmat met uitgerold bladerdeeg naar de bakplaat. Gebruik je bladerdeeg op rol, dan is het niet nodig om een bakmat te gebruiken; je bak je pizza op het bakpapier dat erbij zit. 

Smeer het middenstuk in met groene pesto. Blijf binnen het lijntje waar je ingekerfd hebt.
Snij de cherry tomaten door de helft. Als je Hollandse tomaten hebt of roma tomaten, snij ze in partjes. Verdeel over de pesto.
Snij de feta (of mozzarella) in kleine blokjes. Mozzarella gaat smelten, dit geeft een ander effect als het eenmaal klaar is. Feta smelt niet. Verdeel over de pizza.
Strooi er wat pijnboompitten overheen.
Naar smaak zout en peper er over strooien.
Basilicumblaadjes kunnen zowel meegebakken worden als achteraf er los op gedrapeerd worden. (In dat laatste geval halen mijn kinderen het er onmiddellijk af).

Schuif de bakplaat in een voorverwarmde oven van 220 C. Na 20 minuten is je bladerdeegpizza klaar.





























Hierboven pizza met partjes Hollandse tomaat en feta. 



Hierboven met cherry tomaten en mozzarella - voordat het de oven in ging.



Zelfde pizza, maar dan hoe het uit de oven kwam. Mozzarella smelt, feta niet.

Zo, weer een hele uitgebreide blogpost over alleen maar een bladerdeegpizza! Veel plezier ermee gewenst en lees het gerust later nog een keer na.

Warme groet,

Anita


Aanvullende tips: 
De verse bladerdeeg op rol kun je overigens prima invriezen, zodat je altijd bladerdeeg bij de hand hebt. 

Andere (goedkope) variaties op pizza: zevenbladpizza. Zevenblad is in april volop in de natuur te vinden!

Dit jaar – 2018 – probeer ik elke week een artikel te plaatsen over Zelf Maken of Zelf Doen. Omdat iets zelf kunnen maken je heel veel voldoening geeft. Bovendien kun je op die manier heel veel ongewenste toevoegingen vermijden. Zelf maken geeft je meer regie over je eigen leven.
Alle artikelen in de rubriek Zelf Maken kun je terugvinden op mijn blog onder het label Zelf Maken. 

5

Drievoudige godin

Elke dag heeft mijn maan-scheurkalender een interessant weetje over de maan.

Er gaan wel eens een paar dagen voorbij dat ik een bladzijde afscheur en loop ik een paar dagen achter. Soms zegt een vriendinnetje van Gemma en Ellie daar dan wat van: ‘Jullie kalender loopt drie dagen achter’ (kinderen kunnen dat zo lekker verwijtend zeggen…). Ik zeg dan meestal dat dat komt omdat wij al een paar dagen niet naar de wc zijn geweest, maar tot nu toe trappen ze niet in dat grapje :-).

Maar goed, terug naar die interessante weetjes. Die weetjes kunnen gaan over de stand van de maan in een bepaald dierenriemteken, het kan een ademoefening zijn, voedingsadvies of een recept, soms advies over geld. Voor alles is een ideale stand van de maan.

Sommige stukjes zijn slaan zó de spijker op de kop, omdat ze precies passen bij mijn gemoed van dat moment. Dan voelt dat als een geruststelling ‘ah, nú snap ik het’.


8

Gelezen: De Winter Voorbij van Isabel Allende



















Wat zegt de uitgever over De Winter Voorbij: 

‘New York, december 2015. De stad wordt geteisterd door een vreselijke sneeuwstorm. Door een bizar toeval kruisen drie mensen elkaars pad: een oudere Amerikaan, een Chileense van begin zestig en een jonge illegale immigrante. Ze raken tegen wil en dank verzeild in een soort roadmovie waarin ze zich moeten ontdoen van een lijk, een pistool en een auto. Tijdens deze bizarre tocht leren ze elkaar steeds beter kennen. Langzaam vallen – ook voor de lezer – alle puzzelstukjes op hun plaats.’


Wat is dat bizarre toeval dan?

Die oudere Amerikaan is Richard Bowmaster (ik vind het altijd zo leuk hoe Allende zowel voornaam als achternaam van haar personages blijft noemen). Richard is gepensioneerd docent aan de universiteit van New York. De Chileense van zestig is Lucía Maraz, in Amerika terecht gekomen om een veiliger heenkomen te vinden. De jonge illegale immigrante is Evelyn Ortega, uit Guatemala. Zij kwam illegaal via Mexico naar Amerika nadat haar broertje voor haar ogen werd vermoord en zijzelf verkracht. Sindsdien hult zij zich voornamelijk in stilzwijgen. Haar stem laat haar meestal in de steek.


Wat hebben die drie met elkaar te maken?

In New York werkt Evelyn voor een rijk gezin, daar verzorgt zij de gehandicapte zoon. Richard woont in Brooklyn in een pand, waarvan hij de onderste etage verhuurt aan Lucía – ook verbonden aan de universiteit waar hij werkte. Tijdens die zware sneeuwstorm in New York gaat Richard in de auto met een van zijn katten naar de dierenarts. Zijn auto glijdt tegen de auto waar Evelyn in zit. Hij geeft haar zijn visitekaartje voor de verzekering. Het is echter niet de auto van Evelyn zelf, maar van haar baas. De auto heeft ze zonder toestemming meegenomen en hij zal not amused zijn. Omdat de etage van Lucia stervenskoud is, warmt ze zich op bij het appartement van Richard. Dan belt Evelyn aan. Als Richard en Lucía door krijgen dat Evelyn illegaal is én dat er een lijk in de kofferbak ligt, beslist Lucía dat er maar één mogelijkheid overblijft: zich ontdoen van het lijk en de auto. Om Evelyn – die in een kwetsbare positie zit – te beschermen.

De hoofdstukken gaan wisselend van het heden waarin alle drie samenzijn, naar het verleden van Richard, Lucia en Evelyn afzonderlijk. Hiermee rijgt en ontvouwt Allende het hele verhaal.

De Winter Voorbij is voor mij een klassieke Allende. Ik geniet er enorm van hoe ze haar personages tot leven kan wekken. Haar zinnen zijn vloeiend, poëtisch, vlot, maar ook zorgvuldig. Door die schrijfstijl leer je in relatief korte tijd (want het boek is 336 pagina’s dik) iemands complete geschiedenis kennen. Het is de reden waarvoor ik terug blijf komen bij de boeken van Isabel Allende. Op het eerste gezicht lijkt het moeilijk om je te identificeren met deze karakters uit het boek. Richard bijvoorbeeld heeft een spoor van verdriet, dood, schuld en alcoholverslaving achter zich. Ik ken verder geen mensen met zo’n levenswandel. Maar al zijn emoties zijn universeel, dat maakt dat hij toch niet ver van je af staat.

‘Het is niet de zwaartekracht die het universum in evenwicht houdt, maar de bindende kracht van de liefde.’


Roadmovie

De Winter Voorbij leest als een roadmovie. Vanuit Brooklyn gaan ze met twee auto’s op een barre tocht door kou en sneeuw naar het bosrijke Noorden van de staat New York. Er zit een vleugje humor in de manier waarop Allende de levens van deze drie beschrijft. Zoveel ellende en tegenslag en ongeluk is uiteindelijk gewoon grappig. Maar het is niet alleen een verslag van hoe deze drie de sporen van een moord proberen te wissen. Het is ook het verhaal van de rijpe liefde. De diepe kracht en verbondenheid die hoort bij mensen die al liefdes gekend hebben. Ik heb genoten van dit boek!

‘Midden in de winter begreep ik eindelijk dat er in mij een onoverwinnelijke zomer huisde.’

***

Warme groet, 
Anita


[deze blogpost bevat een affiliate link. Als je hier iets besteld, krijg ik een percentage van de verkoop. Het kost jou niets extra's, maar het stelt mij in staat om meer boeken te lezen en hierover te vertellen].


0

Zelf maken: vlierbloesemsiroop




Eind mei, begin juni staat de vlier in bloei. In een groenstrook met meerdere bomen en struiken zijn de witte geurende schermen heel opvallend. In het najaar zitten er bessen aan die erg geliefd zijn bij vogels. Als de bessen op z'n rijpst zijn dan plukken vogels de vlier in no-time kaal. Vervolgens poepen de vogels de pitjes van de bessen elders weer uit, waardoor je de vlier vaker terugziet in clusters van bomen en struiken, gemeenteperken, rond sportvelden, bij mensen met grote tuinen; plekken waar weinig geschoffeld wordt.

Van de vlierbloesem kun je heerlijke siroop maken! Het plukken van vlierbloesem in het wild was mijn eerste wildpluk-ervaring. Ik was zo enthousiast dat ik genoeg bloesems had voor 10 liter siroop! Daarvan heb ik veel flessen weggeven als cadeautje. Vooral omdat dochters Gemma en Ellie het niet bliefden...

Ik hou de volgende verhouding aan:

1 liter water
500 gr suiker
halve citroen
genoeg vlierbloesem om die liter water te bedekken

Ik maak vaak meer dan 1 liter; dan doe ik er in totaal minder suiker in. Bijvoorbeeld 5 liter water en dan 2 kg suiker, i.p.v. 2,5 kg.
Voor 5 liter limonadesiroop heb ik een tas vol bloesemschermen.

Doe het volgende:

Schud de bloesemschermen boven een krant zachtjes uit, zodat eventuele vliegjes en beestjes er uit vallen. Niet teveel schudden, want dan schud je de zoetigheid er ook af. De schermen even op de kop laten liggen op de krant kan ook.




















De bloesemschermen bestaan uit een dikkere tak, die zich vervolgens weer verder vertakt. In het wild knip ik de schermen er op het dikkere stuk af, zodat ik een groot scherm heb. Thuis knip ik de onderlinge schermen bij de kleine vertakkingen af en doe ze daarna in de pan. Doe er zoveel in dat alle bloesems nog onder water staan.

Doe er de schijfjes van 2 citroenen bij.

Laat een nacht staan.





















De volgende dag vis je de schermen er uit. Dan blijven er nog kleine takjes en bloesems achter. Die filter je er uit door het door een vergiet met een doek er in te schenken. Leg een dunne theedoek/glazendoek/hydrofielluier of een speciale kaasdoek in een vergiet boven een kom en giet het bloesemwater er door. Schenk het opgevangen water terug in de pan (pan wel eerst even omspoelen als er nog restjes bloesem in zitten) en doe de suiker er bij.
Breng het zachtjes aan de kook, zodat de suiker is opgelost.



Schenk de nog warme siroop in gesteriliseerde flesjes. Allerlei flessen zijn geschikt, als ze maar met een goeie schroefdop of beugel af te sluiten zijn. Deze beugelflessen bijvoorbeeld. Maar je kunt ook lege flessen van Flevosap of AH sap gebruiken. Nadeel daarvan is dat deze flessen nogal groot zijn, dus eenmaal geopend moet je je siroop snel opmaken of in delen invriezen. De laatste keer gebruikte ik kleine horeca sapflesjes. Die zijn op mijn werk altijd in grote getale over, want de cateraar wil ze niet retour. Die kleine flesjes heb ik gewassen en vervolgens in een pan met een stoominzet gesteriliseerd. Handig klein formaat en nog steeds leuk om als cadeautje te geven.


Vlier:
'Zoek jouw eigen geneeskracht op, lees erover en pas die toe. Geloof in jezelf.'
uit: Kruidenwijsheid van Marjanne Huising


Tips:
Dit is limonadesiroop; je maakt het per glas aan met water, zoals siroop/ranja.
Na openen in de koelkast bewaren.
Invriezen in kleinere porties kan.
Waterijsjes van maken kan ook
Kijk bij de Aldi in het aanbiedingvak naar beugelflessen sangria of olijfolie; deze kosten weinig. Als je alleen de fles wilt gebruiken, gooi je de inhoud weg (zoals ik deed met sangria)
Pluk de boom niet helemaal kaal, anders hebben de vogels in het najaar niks te eten (en kun jij geen jam maken van de besjes ;-)).

Warme groet,
Anita

===================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Wil je op de hoogte blijven, dan vind ik het leuk wanneer je je aanmeldt voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. 


Alle artikelen over Zelf Maken vind je terug onder het label Zelf Maken in het rechtermenu. Ook kun je ze op Pinterest vinden.



8

Yoga: de benen omhoog





























Ik doe het niet vaak genoeg, de benen omhoog. En dan bedoel ik echt met de benen rechtop, voeten in de lucht. Toch is het goed voor me, heb ik gemerkt. Door de operatie aan mijn onderbeen waarbij een moedervlek is weggehaald en de wond ging ontsteken, heb ik altijd een bepaald ongemak aan dat been. En als vrouw van een bepaalde leeftijd - in de overgang - is het ook goed om wat meer zorg aan de bloedsomloop te besteden.

Met de benen omhoog geeft niet alleen ontspanning op korte termijn, maar ook op de lange termijn.
Neem een yoga mat of een dikke deken en leg deze bij een wand. Ga ontspannen liggen en laat de benen tegen de muur rusten. Een dun kussen of een zachte deken onder de onderrug geeft nog wat extra ontspanning. Zorg dat je je comfortabel voelt.

Al na een paar minuten voel je je meer ontspannen, je ademhaling wordt rustiger, je hoofd wordt rustiger. Het hart hoeft niet zo te pompen om het bloed helemaal naar je benen te pompen. Door het steuntje in de onderrug stroomt de energie beter door en krijg je waarschijnlijk warme voeten, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt met je voeten in de lucht.

Op de lange termijn zijn er ook allemaal voordelen. Als je deze oefening vaker doet heeft dit een gunstig effect op je bloedsomloop, je hart, je spijsvertering en je afweersysteem. Het wordt ook wel geadviseerd ter voorkoming van spataderen. Het is ook gunstig voor de lymfeklieren en dat kan ik wel gebruiken, want het lymfestelsel in mijn onderbeen is door de operatie onderbroken.

Op zich kun je deze oefening doen zo lang als je wilt, maar in het begin zou ik het bij een paar minuten houden en gaandeweg opbouwen.

Fijne oefening gewenst!
Anita

========================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. Hier lees je hoe ik een jaar lang mijn huis opruimde. 

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Wil je op de hoogte blijven, dan vind ik het leuk wanneer je je aanmeldt voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. 



7

Anita's Dagboek in een nieuw jasje

De terugkerende lezer had het vast al gezien: mijn blog heeft een heel nieuw jasje! Gloednieuw! Niet van de kringloop, niet van de weggeefhoek, niet macrobiotisch, rechtsdraaiend en ook niet eco.

Mijn platform is nog steeds het gratis Blogger, maar de layout heb ik geconsumeerderd met keiharde Amerikaanse Dollars. Het is het mij waard, want ik ben er dolblij mee!

Het plan om voor een andere layout te gaan leefde al heel lang in mijn hoofd. Soms leven mijn plannen daar zo lang, dat het lijkt alsof er niks concreets uit mijn handen komt en er niks gebeurt. Maar opeens komt het er allemaal uit en dan valt alles op z'n plek.

Het centrale idee was dat ik met mijn blog naar een volgende stap wilde. Professioneler, een stap omhoog, een stap voorwaarts. Weet niet welke naam ik er aan moet geven, in ieder geval wilde ik meer met mijn blog. Meer naar buiten treden. De boel beter bundelen, artikelen er af gooien en de overige artikelen duidelijker presenteren. Ik wilde daar nieuw uiterlijk bij. Iedereen zegt dat je aan de wordpress moet, maar ik ben gehecht aan Blogger. Het is wat ik gewend ben, maar het is ook erg gemakkelijk in gebruik en ach, misschien wil ik ook wel het tegendeel bewijzen, dat je met blogger ook een netwerk kan opbouwen. Toen zag ik bij down--to--earth een nieuwe layout die ik erg mooi vond. Even dacht ik dat ook zij van de blogger-wagen was gevallen, maar het bleek een layout van Georga Lou Studios. Ik bladerde door de beschikbare layouts (themes) en koos voor Felicity. Tip: als je op een blog komt waarvan je de layout mooi vindt, scroll dan helemaal naar beneden, daar vind je de naam van de layout en wel platform. Zo ontdekte ik Georgia Lou Studios.



25

Zelf maken: kaasstengels

Je hebt het verhaal van Het meisje met de zwavelstokjes. Dit is het verhaal van de moeder met de kaasstengels. Maar dan net iets anders. Die moeder ben ik. Ooit ging ik ze maken om een - soort van - verantwoorde snack voor de kinderen te hebben. Als in groep 1/2 maakte ik ze voor een ontbijt op school en sindsdien kom ik er niet meer van af. Bij elke Paaslunch, Kerstbrunch moet ik kaasstengels maken. Niet alleen mijn eigen kinderen vragen er om, de andere kinderen in de klas rekenen er inmiddels ook op. Ik ging ook wel eens kaasstengels samen met de kinderen maken als gezellige activiteit. Er was een periode dat er elke week een vriendinnetje hier wilde spelen en dat ze dan elke week kaasstengels wilde maken. Dan vroeg ze me op het schoolplein 'heb je ook bladerdeeg in huis?' Ik vermoed dat over twintig jaar ofzo die klasgenootjes zeggen 'oh ja, de mama van Gemma en Ellie maakte altijd kaasstengels'. Of: 'Welke moeder maakte ook al weer altijd kaasstengels.' Haha, nou er zijn slechtere zaken om bekend om te staan.

Kaasstengels maken is niet moeilijk, maar het vraagt enige behendigheid vraagt en oefening. Die van mij zijn er in de loop der jaren in ieder geval mooier op geworden. Ik wil maar zeggen dat je het niet moet opgeven als jouw eerste partij lijkt op slecht gedraaide shaggies.




Voor de echt fanatieke zelf-makers onder ons kun je ook zelf het bladerdeeg maken, maar daar waag ik me niet aan. Om budgettaire redenen kocht ik eerder wel het huismerk van de AH, maar die van Koopmans zijn toch beter. Geven een mooiere kaasstengel. Bio bladerdeeg is helemaal the best, maar wel duurder.


15

Is dat wat, zo'n Tiny House?

Vakantiehuisjes hebben me altijd gefascineerd. Een huisje dat kleiner is dan je eigen huis, maar toch helemaal compleet. Hoe krijgen ze het voor elkaar, dacht ik altijd! En: waren alle huizen maar zo efficiënt ingedeeld. Alles wat je nodig hebt in het dagelijks leven zit er in: een keuken, een plek om te zitten, een plek om te hangen, een plek om te slapen en een plek om je te verzorgen. Meer heeft een mens in de basis niet nodig. Met zo'n indeling wordt wonen er in een klap een stuk eenvoudiger van!

Hoe vaak heb ik niet gedacht, tijdens zo'n verblijf in een vakantiehuisje, dat ik er wel zou kunnen wonen. Lekker overzichtelijk ook. Alles gelijkvloers. Wat nou zolders?! Wat nou kelders?! Wat nou garages?! Gewoon, precies wat je nodig hebt, niet meer, niet minder.

Toen ik begon met eenvoudiger leven kwamen ook de eerste berichten over Tiny Houses. Ik begreep gelijk waarom de Tiny Houses zoveel warme belangstelling kregen. Ik hoefde me immers maar te herinneren hoe ik me op vakanties voelde. Niet de financiële last van een hypotheek op een groot huis. Niet de zorgen om het onderhoud van datzelfde grote huis. Dichterbij de natuur. Minder spullen. Kleiner wonen, maar toch ruimer leven.

Vakantie vieren en wegdromen bij een eenvoudiger leven in een klein huis is één ding. Maar, hoe zou het zijn om altijd in zo'n Tiny House te wonen?

Ik ging mijn ervaringen die ik had van vakanties en het eenvoudiger leven eens in gedachten bij langs en zette ze op een rij. Ik las er ook nog een boek over. Tiny Houses heet het en gaat precies over wat de titel zegt.














Mijn observaties over leven in een tiny house:

15